گل نسترن(Rosa Canina)
1404/6/1
ل نسترن یکی از گونههای وحشی و بسیار زیبا از خانوادهٔ رز (Rosaceae) است که در ایران بهصورت خودرو در جنگلها و کوهپایهها میروید. این گل علاوه بر زیبایی، دارای میوهای به نام میوه نسترن یا گلسرخ وحشی (Rose hip) است که سرشار از ویتامینها و مواد دارویی ارزشمند میباشد.
زمان کاشت بذر
- بذر نسترن برای جوانهزنی به دوره سرمایی (سرمادهی) نیاز دارد.
-
بهترین زمان کاشت بذر: پاییز (مهر تا آبان)، تا بذرها در طول زمستان سرما ببینند و در بهار جوانه بزنند.
-
میتوان بذرها را در گلدان یا خزانه کاشت و در بهار به زمین اصلی منتقل کرد.
روشهای تکثیر
- بذر: روش طبیعی و رایج در طبیعت.
- قلمهگیری: از ساقههای نیمهخشبی در تابستان.
- پیوند: برخی گونههای رز زینتی را روی پایه نسترن پیوند میزنند.
- خوابانیدن ساقه: شاخه در خاک خوابانده میشود تا ریشه دهد.
روشهای آبیاری
- نسترن گیاهی نسبتاً مقاوم به کمآبی است.
- در سالهای ابتدایی رشد، نیاز به آبیاری منظم دارد.
- پس از استقرار، میتواند با بارش طبیعی نیز رشد کند.
- در باغهای زینتی یا پرورش گلدانی، آبیاری هفتهای ۲ بار (بسته به دما) کافی است.
شرایط رشد و پراکنش
- نسترن در آبوهوای معتدل و کوهستانی بهترین رشد را دارد.
- به نور کامل خورشید نیاز دارد.
خواص گل و میوه نسترن
- میوه نسترن (رز هیپ) غنی از ویتامین C و آنتیاکسیدانهاست.
- خاصیت تقویتکننده سیستم ایمنی دارد.
- در طب سنتی برای درمان سرماخوردگی، درد مفاصل و التهاب معده استفاده میشود.
- چای یا دمنوش نسترن خاصیت آرامبخش و ضدمیکروب دارد.
- روغن دانه نسترن در زیبایی پوست و ترمیم زخمها کاربرد دارد.
نماد و سمبل گل نسترن
در فرهنگها، نسترن نماد:
- عشق پاک و بیریا
- معصومیت و فروتنی
- سرسختی و مقاومت در برابر سختیها (به دلیل رشد در طبیعت وحشی)
- در ادبیات فارسی نیز نسترن اغلب بهعنوان نماد لطافت، سادگی و زیبایی طبیعی یاد شده است.